"Ik ben Centrum Moeder en Baby zo dankbaar"
Wat is er toch mis met mij? Ik voel niks!! Het is alsof ik gewoon op de wereld sta en meer niet. Fysiek ben ik aanwezig, maar mentaal weet ik niet waar ik ben. Ik weet niet welke kleren ik moet aandoen, laat staan welke kleren ik Lucas moet aandoen. Ik ween de hele tijd. Ik kan me niet concentreren: seconden lijken uren, een dag lijkt een week en oooh wat moet ik met dat klein manneke doen? En hoe maak ik iedereen duidelijk hoe ik me voel? Hoe vertel ik dat ik gewoon niets voel!
Help! Iemand? Help mij aub? Geef mij iets zodat dit zo snel mogelijk overgaat! Zelf praten lukt me niet. Ik kan geen hele zinnen spreken want ik vergeet wat ik aan het zeggen ben. Ik kan geen TV kijken, want de tekst gaat te snel. Zelfs een boek lezen lukt me niet. Ik voel me zo dom!
Gelukkig is er een goede vriendin die me aanraadt om onmiddellijk naar de gynaecoloog te gaan. Daar word ik doorverwezen naar spoed en uiteindelijk beland ik in de Moeder-Baby-Eenheid.
Ik herinner me heel goed hoe ik daar met een bang hartje heen ging. De stap om me te laten opnemen was gezet, maar die deur effectief binnen gaan met mijn koffer… dat was beangstigend. En daar zaten we dan met ons drietjes op mijn kamer. Zowel mijn vriend als ik wisten niet wat ons overkwam. En toen ging mijn vriend naar huis en stond ik daar alleen met een baby’tje van 1 maand.
Toegegeven, ik heb me de eerste maand miserabel gevoeld! Ik huilde uren aan een stuk en dacht dat ik nooit meer naar huis zou gaan. Ik volgde zoveel mogelijk therapie om bezig te zijn want alleen zijn was de hel. Gelukkig waren die andere mama’s daar! We konden praten over onze gevoelens en we begrepen elkaar. Stap voor stap ben ik erdoor gekomen met de hulp van psychologen, verpleegsters, kinderverzorgsters, andere mama’s, familie en vrienden. Maar de belangrijkste persoon was ikzelf! Ik heb gevochten voor mijn gezin, met vallen en opstaan !
Ondertussen heb ik een tweede zoontje! Ons gezin is compleet nu. En Lucas, die weet helemaal niet dat ik het moeilijk heb gehad. Hij is een opgewekt en vrolijk kereltje dat niet opgeeft! Ik ben de Moeder-Baby-Eenheid zo dankbaar dat zij ons hebben geholpen! Ze hebben mij altijd gesteund in de meest donkere periode van mijn leven. Het is zeer moeilijk te omschrijven wat voor een impact zij op mij hebben gehad, maar één ding kan ik met zekerheid zeggen: het was het waard!
Mama’s, geef niet op wanneer het moeilijk wordt! Maar vraag hulp. De hulp is er, nu moet jij de stap nog durven zetten…